Szczerze mówiąc, to (po samym seansie) ja bym w życiu nie przypuszczał, że film jest skomplikowany i że można czegoś nie zrozumieć.
Ale tyle się o nim naczytałem (że skomplikowany, że nikt go nie rozumie), że pojawiły się obawy.
Tak normalnie to ja wszystko rozumiem. Ale może akurat czegoś nie dostrzegłem...

> Tak normalnie to ja wszystko rozumiem

Oj chyba nie wszystko, skoro wyżej napisałeś: "Tak naprawdę to nie widziałem żadnego związku między opowieściami Cygana a historią Van Wordena. Może więc nie zrozumiałem filmu"

Film nie jest skomplikowany konstrukcyjnie. Już trudniej z odpowiedzią na pytanie, co jest prawdziwym zwornikiem tej konstrukcji.

Może byś więc wyjaśnił/a, jaki jest ten związek? Cytowanie wypowiedzi Kendo (który zresztą wyraźnie napisał, że jeśli jest związek to prosi o jego wyjaśnienie) nie jest szczególnie pomocne, ani nie wnosi niczego do dyskusji. Oświeć nas więc i napisz, dlaczego Kendo jednak nie rozumie filmu, chociaż wydawało mu się, że jest odwrotnie.

Próby van Wordena są oczywiste. Zachowywał w sprawie obu księżniczek pełną dyskrecję (wobec inkwizycji, pustelnika, kabalisty...), a więc okazał się człowiekiem honoru i godnym zaufania.

Natomiast zwornikiem łączącym tak naczelnika Cyganów jaki i van Wordena jak i każdą z pozostałych osób pierwszego planu jest czytelnik "Rękopisu znalezionego w Saragossie". Także w filmie jest to bardzo ładnie zasygnalizowane. Nie otwiera go bowiem historia van Wordena (która jest tylko jedną z historii Rękopisu), ale nadrzędna historia znalezienia i czytania samego rękopisu. Tyle że podczas zagłębiania się w lekturze (czy też zagłębiania się w akcji filmu) zapominamy o tym, tak jak zapominamy na ten czas "o bożym świecie". Na plan pierwszy wychodzą reguły świata fikcji, świata który tak naprawdę nie istnieje i jest tylko czymś na kształt zjawy w lustrze (co też ładnie pokazuje końcowa scena, gdy van Worden odkrywa, że jest jakby "po drugiej stronie lustra").

Może być, czy coś jeszcze wyjaśnić?

Kurcze, zapomniałem o tym temacie. O takim połączeniu (czytelnik) to ja wiedziałem. Myślałem, że coś jeszcze mi umknęło, że historie są połączone też jakimś innym elementem:-)
Próby odkryłem kilka godzin po napisaniu posta - kiedy to przewinąłem film, oglądając fragmenty - ale nie mogłem już edytować, więc zostawiłem temat w spokoju:/
No to tyle, chyba nic mi jednak nie umknęło. Ale dzięki za wyczerpującą odpowiedź.

Z całym szacunkiem, ale wydaje mi się, że Waszmości pomyliłeś się, gdyż w filmie nie ma wątku Żyda wiecznego tułacza.

O przepraszam, chodziło mi o postać Cygana, graną przez Leona Niemczyka.
Wiem, że w książce występuje postać Żyda wiecznego tułacza a w filmie go nie ma, czytałem o tym.
Po prostu napisałem Żyda miast napisać Cygana. Pomyłka.

"Wiem, że w książce występuje postać Żyda wiecznego tułacza a w filmie go nie ma" i to mi się podoba w filmie Hasa, przeważnie nie lubię jak się wycina zbyt wiele wątków z książki, ale w filmie ten motyw, jak i wiele innych byłoby zbędnych. Co do szkatułek moim zdaniem nie jest tego dużo i nie jest to faktycznie tak skomplikowane, jakby się mogło wydawać z opinii, które czytałem i słyszałem przed seansem. Ksiązka jednak to inna bajka, obszerna, zawiła i trzeba ją czytać całą mozliwie bez większych przerw, bo można sie łatwo pogubić. Suma sumarum reżyser przedstawił książkę w postaci lżejszej do przetrawienia; interpretowanie jednak, zarówno jednego jak i drugiego, to już jak w malarstwie np. Beksińskiego, każdy widzi to co chce widzieć i wszyscy widzimy dobrze..

to co w takim razie wywnioskowałeś z tego filmu?

Chyba pomyliłeś się w liczeniu, ilość szkatułek przekroczyła siedem.

Dawaj szkatułki po kolei:-)
Ja dość uważnie oglądałem i oni zamykali jedne i otwierali kolejne.
Moim zdaniem nie było aż siedmiu historii otwieranych "coraz dalej" w głąb...

Niestety, ale liczyłem (tak z ciekawości) i wyszło, że najwięcej było ich siedem. Siedem opowieści w opowieściach.

"Próby van Wordena są oczywiste. Zachowywał w sprawie obu księżniczek pełną dyskrecję (wobec inkwizycji, pustelnika, kabalisty...), a więc okazał się człowiekiem honoru i godnym zaufania."

ja to inaczej zinterpretowałam. myślałam że te księżniczki to diablice były (podobnie jak ich matka, której van Worden Senor oddał duszę) i póki van Worden junior się im opierał, póty się zapętlał w czasie. a dopiero na końcu się z tego wyzwolił.
ale co ja tam wiem...

"Natomiast zwornikiem łączącym tak naczelnika Cyganów jaki i van Wordena jak i każdą z pozostałych osób pierwszego planu jest czytelnik "Rękopisu znalezionego w Saragossie".

a nie Rękopis po prostu?

"Także w filmie jest to bardzo ładnie zasygnalizowane. Nie otwiera go bowiem historia van Wordena (która jest tylko jedną z historii Rękopisu), ale nadrzędna historia znalezienia i czytania samego rękopisu. Tyle że podczas zagłębiania się w lekturze (czy też zagłębiania się w akcji filmu) zapominamy o tym, tak jak zapominamy na ten czas "o bożym świecie".

ja tam o tym nie zapomniałam

"Na plan pierwszy wychodzą reguły świata fikcji, świata który tak naprawdę nie istnieje i jest tylko czymś na kształt zjawy w lustrze (co też ładnie pokazuje końcowa scena, gdy van Worden odkrywa, że jest jakby "po drugiej stronie lustra").

nie do końca rozumiem. czyli to co poza oknem to już nie był świat fikcji?

nie ma świata fikcji

Jak to niema? Posłuchaj polityków w TV, 3/4 z nich żyje w świecie fikcji. Zresztą sama telewizja to też w większości świat fikcji. Dziennikarze sami wymyślają albo rozdmuchują błahe wydarzenia i ciągną je jak makaron, żeby tylko zapełnić program,; tzw. ramówkę. Chwała Bogu, że za jakieś 15 - 20 lat cały program TV to będą reklamy co parę godzin przerywane kilkusekundowymi fragmentami filmów i wtedy gówno będą mieli do powiedzenia.
PS. A co do końcowej sceny w "Rękopisie" to moim zdaniem van Wordenowi w końcu od tego wszystkiego odbiło. Zresztą nie wiadomo czy cała akcja dzieje się naprawdę, czy tylko przyśniła się van Wordenowi, albo odbija mu już od początku; np. z powodu wysokiego nasłonecznienia panującego latem w górach Sierra Morena. To tak "na chłopski rozum", bo film wygląda też na opis ludzkiego życia. W życiu też wszystko się splata i łączy i niekiedy wracamy do tych samych miejsc, czy nawet chwil :) Też tak naprawdę nie wiadomo, czy wszystko jest rzeczywistością. Przynajmniej ja mam wrażenie że niektóre wspomnienia to był tylko sen (albo urojenie).

Faktycznie. Też mi wychodzi siedem.

Zaiste zawiłe, dlatego 8/10 oceniam i polecam ową Polską Incepcję :)

Film wcale nie jest skomplikowany.
Wystarczy, że główny bohater by w ciągu dnia przebył wyznaczoną drogą nie zaważając na złe duchy by wyrwać się z tego miejsca by nie trafić z powrotem, albo od samej decyzji wybranie niebezpieczniejszej drogi skazał się na opętanie i wieczne de javu.
pozdr

przebył, potem wrócił.

Ja ciągle jednak nie wiem ile jest tych szkatułek jedna po drugiej.
Oglądałem film już sporo razy i jakoś nadal nie widzę, żeby otwartych JEDNOCZEŚNIE szkatułek było 6 lub 7...
Dla mnie jest maks 4-5.
Np. Początek filmu>Alfons>opowieść Cygana>opowieść Maklakiewicza o Czyżewskiej
lub początek filmu>Alfons>opowieść Cygana>opowieść syna bankiera>opowieść bankiera o sprawie z bankierem Moro.

Ktoś ma więcej to dawać:-)

uważasz że to jest istotne?

Dla mnie tak. Uwielbiam ten film i będę szukał tych szkatułek, aż znajdę wszystkie :-)

Załóżmy, że my oglądając film też otwieramy szkatułkę.
A więc:
1. Włączamy film.
2. Żołnierze w Saragossie.
3. Opowieść o Alfonsie.
4. Opowieść Cygana.
5. Opowieść syna bankiera.
6. Opowieść bankiera o bankierze Moro.

A opowieść Busquerosa o Frasquettcie? A opowieść samej Frasquetty o historii swojego małżeństwa? A historia notorycznego podrywacza seniora Toledo?. Wprawdzie to wszystko to "opowieść Cygana", ale są to samoistne historie, które nawzajem łączą się i splatają, że tak naprawdę nikt chyba się nie rozezna ile jest tych szkatułek. Albo podszkatułek :) Bo np. punkt 6 "Opowieść bankiera o bankierze Moro" to chyba też "podszkatułka" (podobnie jak opowieści wspomniane przeze mnie).

Nie czaisz bazy, zupełnie. Szkatułkowa kompozycja polega na tym, że w jednej historii otwierają się kolejne W GŁĄB.
Wiem, że są inne, ale ile jest otwartych w filmie najwięcej NARAZ W GŁĄB?

"podszkatułka"... Boże widzisz to i nie grzmisz:-)

"Pożegnania" 10? Wkrótce zobaczę ten film:-)

Domniemywam że to jakiś słowiański język :). Nie ukrywam żadnej bazy. A naraz w filmie to trzeba chyba po
dzielić ekran żeby coś było "naraz". To nie chodzi o "naraz" tylko to o coś zupełnie innego :) Ale każdy ma prawo rozumieć ten film po swojemu. Nawet ty. I ja.

:-)

Ps. Lubię ludzi, którzy wysoko oceniają polskie filmy;-)

Jest jeszcze bardziej zlozony uklad od tego ktory podales:
"1. Włączamy film.
2. Żołnierze w Saragossie.
3. Opowieść o Alfonsie.
4. Opowieść Cygana.
5. Opowieść syna bankiera.
6. Opowieść bankiera o bankierze Moro."

A mianowicie taki:
1. Włączamy film.
2. Żołnierze w Saragossie.
3. Opowieść o Alfonsie.
4. Opowieść Cygana.
5. Opowieść Don Lopeza Soareza
6. Opowieść Don Roque Busquerosa
7. Opowieść Frasquetty Salero

Komu Don Lopez opowiada historię, w której pojawi się Busqueros? - punkt 5
I komu Busqueros opowiada w tej historii Lopeza historię o Frasquetcie? - punkt 6

Ostatni, siódmy punkt czaję: Frasquetta opowiada historię o swym mężu Busquerosowi, leżąc z nim na tym łóżku.

Punkt 5 - Don Lopez opowiada historie cyganowi
Punkt 6 - Busqueros opowiada historie Don Lopezowi

A ja to już w ogóle inaczej zrozumiałem ten film :D
Dla mnie była to opowieść o kuszeniu Szatana, próbach zdobycia duszy biednego Alfonsa, a wszystkie historie łączyła postać kobiety i frywolny sposób podejścia do nich. Historie te miały być może na celu zmienić charakter, sposób patrzenia na świat głównego bohatera. Końcowa scena, to scena odrzucenia Szatana, kiedy zauważył on wreszcie, że wszystko było fikcją, a sam posiada wolną wolę i może kształtować świat jak chce i cieszyć się wolnością.

No ale co ja tam wiem.... Film oglądało mi się wyśmienicie.

Ja czytałem książke ,filmu nie widzialem .
Wydaje mi sie że niektóre historie to swiadome sny może pod wpływem srodków halucynogennych .Co o tym myslicie ?

W tej historii wszystko jest możliwe :)

Może hrabia Potocki podczas swych podróży miał okazję zakosztować opium? ;-)

Bardzo możliwe. I możliwe, że całkiem normalny nie był. Był bardzo inteligentny, a wybitna inteligencja często graniczy z szaleństwem. Niesamowita jest historia jego samobójstwa. Przez wiele dni mozolnie opiłowywał srebrną gałkę od cukiernicy, którą następnie kazał poświęcić miejscowemu księdzu. Biedny klecha nie wiedział do czego to ma posłużyć i posłusznie spełnił życzenie wielkiego pana. Potocki załadował gałkę do pistoletu i strzelił sobie w głowę. Zabił się poświęconą srebrną kulą. Tak zabijało się upiory.

Najlepsze w tym filmie jest to że im więcej się go ogląda tym bardziej się podoba. Za pierwszym razem człowiek nie ma pojęcia w jaką stronę "Rękopis" zmierza. Za dziesiątym razem słucha się uważnie każdego słowa i obserwuje się każdy gest bohaterów. Potem już widz rozkoszuje się każdą czaszeczką w górach Sierra Morena, roztopionym świeczkami i tym co sie dzieje na trzecim planie.
I oczywiście muzyka która wprowadza niesamowity nastrój. Po prawie trzech godzinach tego filmu człowiek budzi się jak ze wspaniałego snu.

Ten film nie musi być wyjaśniony. w tym tkwi jego urok.
"Rękopis" jest jak niewyraźny sen z którego przed chwilą się obudziliśmy.

Ja zawsze polecam wszystkim całą czwórkę sennych marzeń Hasa: Rękopis, Kobera, Sanatorium i Pamiętnik grzesznika.
Rękopis jest komedią, reszta jest bardziej poważna. Po każdym filmie, budzę się jak ze snu a nie po seansie.