Tyle zachwytów i komentarzy pochlebnych temu filmowi, a tu nikt przez tyle czasu nie odpowiedział skądinąd na Twoje proste pytania. Ja bym może i napisał jak ja to widzę, ale zaraz znajdzie się pewnie kliku znawców i pasjonatów, którzy powiedzą, że zupełnie nie mam racji.

bo 99,99% forumowiczów tego nie wie. daje oceny,pisze jakieś wyświechtane formułki ale na te pytania nikt tu nie odpowie. znamienne...

swietnie wpasowales sie w podana przez siebie definicje 99,99% forumowiczow. znamienne...

film doskonały.... ale książka.. książka jest genialna!

Przeczytaj książkę, a zbliżysz się do rozwiązania. Każdy brnie we własną stronę, ale na pewno wykrystalizujesz z tego jakiś bardziej konkretny obraz Swoją drogą, warto przeczytać książkę przede wszystkim dlatego, że mnogość wątków nieujętych w filmie, bez których, jak mniemam, historia może się obejść, jest imponująca i nic a nic nie tracą na jakości. Señor Avadoro zyskuje bodaj najwięcej na swym występie.

I chyba dlatego Ci się spodobał (i mnie). Dlatego bo są (w życiu też) pytania na które nie ma odpowiedzi. Albo inaczej; każdy sam musi sobie odpowiedzieć. Można tylko przypuszczać że w zrozumieniu autora powieści ów Rekopis to nasze życie. Nosimy je ze sobą, możemy w nie zajrzeć, być może przeczytać co się dalej stanie ale nie potrafimy tego zrozumieć. A dwie kobiety, które przewijają się przez cały film; np. Paszeko też ma do czynienia z siostrami, to może synonim tego co istnieje w naturze. dobro i zło, plus i minus, elektron i pozyton :) itd.; wszystko jest podwójne. Trzeba zauważyć że Potocki był bardzo inteligentny i wykształcony. W książce (w filmie z oczywistych powodów tego nie ma) jest na kilku stronach w bardzo prosty sposób podany matematyczny wykład rachunku różniczkowego. Jest to tak sprytnie zrobione że profan :) (tzn. ktoś kto nie zetknął się z matematyką na średnim poziomie) nawet tego nie zauważa. A czy wszystko to jest złudzeniem, snem? Właśnie; nie wiadomo czy van Worden to naprawdę przeżywa, czy On jest w tej Opowieści, czy Opowieść jest w Nim. A Ty sam, czy niekiedy nie masz wrażenia że życie jest snem, że to co się wydarzyło przed chwilą tak naprawdę nigdy się nie zdarzyło? A sam autor jak zakończył życie? Odpiłował srebrną gałkę od cukiernicy i kazał ją ksiedzu poświęcić. Biedny ksiądz nie miał pojęcia do czego ona posłuży. Potocki załadował ją do pistoletu i strzelił sobie w głowę. Zastrzelił się srebrną, poświęconą kulą. Tak jak zabija się wampira. To też epilog tej powieści i filmu.

PS. Pewnie ktoś napisze że udaję że rozumiem. I będzie miał rację, bo film mnie przerasta. Piszę tak jak mi się wydaje że rozumiem. Ale myślę że na tym polega wielkość filmu; na tym że każdy widzi w nim co innego. I że można brnąć coraz dalej a przed nami zawsze jest tajemnica.